Kalinkowy świat

No i mija dzień za dniem, tydzień za tygodniem i całe miesiące :)

Kalinka z kilka dni skończy 2 latka .

To jest wiek :) Rok zaczął się nam fajnie, poza rozrabianiem i niechęcią do chodzenia spać Kalinka była po raz pierwszy wolontariuszką na WOŚP. Uzbierała w godzinę całe 117 zł, pogoda była nieciekawa, zadymka śnieżna.

Kalinka śpiewa piosenki: "Zima, zima, zima, pada, pada śnieg... koń", cudnie. Zaczyna też podśpiewywać swoje kompozycje, zagląda przy tym ja się nam podoba - oczywiście jesteśmy zachwyceni ;)

Czekamy na ostanie 3 zęby trzonowe i poza zapaleniem chyba cewki moczowej dwa razy nasza córcia jest zdrowa.

A my? A my oszczędzamy siły :)

zęby... Wczoraj pojawił się katar i temperatura - eh wyrżnijcie się już te ostatnie cztery trzonowe.

Kalinka opanowuje nowe funkcje wsponaczkowe - ciekawe czy będzie skałkować w przyszłości - zaczęła wdrapywać się na obudowę kaloryfera, staje na niej, siada i zeskakuje - ale zabawa!

Dziś mam ją na oku, za kilka lat będę siwiała, gdy pójdzie na imprezę i będzie się spóźniała.

Niska temperatura to nie jest to co kalinki lubią najbardziej. Jakoś tak się składa, że nie wychodzimy ostatnio po południu, Kalinka śpi, albo nie jest w nastroju, albo szleje w domu i odmawia wyjścia.

Jednak kiedy już wyjdzie to... wyciąga dłonie przed siebie i bada temperaturę :)

Kalinka od dłuższego czasu wszystko chce robić sama. W sobotę Sama wspięła się ma nasze drugie piętro, schodek po schodku. Była bardzo dumna z siebie, a ja z niej.

Kilka tygodni temu dostała na spacerze 5 zł 20 gr do potrzymania, biagała z nimi w łapce, zaproponowałam żeby włożyła je do kieszonki kamizelki. Pomysł się spodobał. No i z kaską w kieszonce poszłyśmy do sklepu po soczek. Sama wzięła go z półki, zaniosła do kasy i powiedziała do Pani: Da!, podała soczek, wyjęła 5 zł i podała Pani.

Eh, mój przedszkolak młodociany! 

No tak, minęło sporo czasu. Przez ten czas Kalinka nauczyła się stać, chodziś, a dziś całkiem sprawnie biega po okolicznych górkach z rodzicami. Pociecha jednym słowem :) Dużo się działo. Od dziś - z kronikarskiego obowiązku - postaram się pisać o tych fajnych rzeczach, które z czasem odchodzą w niepamięć, a warto je przechować, no właśnie, dla Ciebie córeczko :)

Dzisiaj na wieczornym spacerze Kalinka podniosła się w wózku do siedzenia. Już od dawna wybijała się próbując usiąść, a dziś udało się w pełni!!! Ależ była zadowolona. Ja też się cieszę, nowy etap w rozwoju zapoczątkowany. Kalina siędzi na kolanach chwilę niepodtrzymywana, ale po chwili zaczyna się chwiać - jescze za wcześnie.

Kilka dni temu wybrałyśmy się do apteki po szczpionkę przeciw WZWB, ponieważ czas trzeciego podania zbliżał się nieubłaganie ... Kalinka troszkę marudziła w wózku, a szczepionka miała być dopiero kolejnego dnia... no i poszłyśmy lasem nad staw, a tam po kilku minutach rozpętała się ulewa z szalejącym wiatrem. Jak zaczeło wiać mała usypiała i tylko oburzona spoglądała wybudzana wiatrem na mnie z pytaniem w oczach: co jest? zrób coś żeby nie wiało. Na szczęście usnęła i mogłam wykonać lot do domu w strugach deszczu i atakujących gałęziach. Kalinka obudziła się dopiero w przedpokoju nieświadoma zadymy na spacerze.

Dawno nas nie było, Kalinka podrosła, wycwaniła się i zżyła z nami.

Kilka tygodni temu zauważyliśmy jej duży pociąg do elektroniki - co ma światełka, miga, coś się naciśnie i będzie jakiś słyszalny-widzialny efekt - jeeeest fajne!

Kiedy Kalinka zasiada na kolanach taty przed komputerem nie da się wpuścić w maliny: komputer ma być uruchomiony, na sucho to może sobie mama posiedzieć z kawą ;), klawiatura musi być tylko dla niej, nic jej tam nie pykaj, bo mruczy niezadowolona. Wali w klawiaturę i patrzy na monitor co się dzieje. Pierwsze wyłączenie kompa z klawiatury ma już za sobą.

Wczoraj kupiliśmy cosia co chłodzi nam otoczenie domowe, ma światełka, szumi i... ma pilota :)

Kolejny gadżeciaż-sprzęciarz rośnie.

Na tych naszych wypadach do lasu spotykamy prawie codzennie te same mamy z dziećmi. Kiedy chodziliśmy na spacery na wzgórza tam było więcej babć z dziećmi. Był Miłoszek, Ksawery, Wiktoria... Teraz mamy nowych znajomych śniada Hania, zanudzana Jagódka, maleńki Adaś. Ciekawe kto z tych małych ludzików wyrośnie  Kalinka od kilku dni podróżuje swoim wózkiem leżąc na brzuszku z widokiem na drogę, dziwaczny to sposób i nie widziałam jeszcze takiego miki, ale to jedna z metod zatrzymania córeczki w wózku. Przechodzący ludzie zagladają do wózka, spodziewają sie klasyki, a widzą dupkę i łysą główkę naszej ciekawskiej hehe.

Na szczęście za drogą mamy las z dobrą i szeroką drogą :) Kalinkowe "podróże" wymagają ciągłych zmian i ulepszeń. Na początku pasjami oglądała każdy krzaczek i drzewko, potem mchy i kamienie, ekologicznie ;) zrywała liście, ogladała nasze obucione stopy, ogląda przechodzące dzieci, rowrzystów, biegaczy, a teraz codziennie chadza z cieniem. Mówimy do niego, witamy się z cieniem machaniem ręką mamy, bawimy się z cieniem w "podrzucanie" do góry, uciekamy mu i chowamy się. A w pochmurny dzień... cóż na razie słońce prawie nie zawodzi :):):)