Dzisiaj na wieczornym spacerze Kalinka podniosła się w wózku do siedzenia
. Już od dawna wybijała się próbując usiąść, a dziś udało się w pełni!!! Ależ była zadowolona. Ja też się cieszę, nowy etap w rozwoju zapoczątkowany. Kalina siędzi na kolanach chwilę niepodtrzymywana, ale po chwili zaczyna się chwiać - jescze za wcześnie.
Kilka dni temu wybrałyśmy się do apteki po szczpionkę przeciw WZWB, ponieważ czas trzeciego podania zbliżał się nieubłaganie 
... Kalinka troszkę marudziła w wózku, a szczepionka miała być dopiero kolejnego dnia... no i poszłyśmy lasem nad staw, a tam po kilku minutach rozpętała się ulewa z szalejącym wiatrem. Jak zaczeło wiać mała usypiała i tylko oburzona spoglądała wybudzana wiatrem na mnie z pytaniem w oczach: co jest? zrób coś żeby nie wiało. Na szczęście usnęła i mogłam wykonać lot do domu w strugach deszczu i atakujących gałęziach. Kalinka obudziła się dopiero w przedpokoju nieświadoma zadymy na spacerze.
Dawno nas nie było, Kalinka podrosła, wycwaniła się i zżyła z nami.
Kilka tygodni temu zauważyliśmy jej duży pociąg do elektroniki - co ma światełka, miga, coś się naciśnie i będzie jakiś słyszalny-widzialny efekt - jeeeest fajne!
Kiedy Kalinka zasiada na kolanach taty przed komputerem nie da się wpuścić w maliny: komputer ma być uruchomiony, na sucho to może sobie mama posiedzieć z kawą ;), klawiatura musi być tylko dla niej, nic jej tam nie pykaj, bo mruczy niezadowolona. Wali w klawiaturę i patrzy na monitor co się dzieje. Pierwsze wyłączenie kompa z klawiatury ma już za sobą.
Wczoraj kupiliśmy cosia co chłodzi nam otoczenie domowe, ma światełka, szumi i... ma pilota :)
Kolejny gadżeciaż-sprzęciarz rośnie.